بی‌چون

بی‌چون

چه دانم من دگر چون شد که چون غرق است در بی‌چون...
بی‌چون

بی‌چون

چه دانم من دگر چون شد که چون غرق است در بی‌چون...

فلیتوکل‌المؤمنون...

من در تو ندانم...

وَ تَوَکَّلتُ علی‌الحیّ‌الَذی لا یَموت...

 

پی‌نوشت: یه جایی خوندم آدمای غمگین مهربون ترند...من غمگین نیستم اما یه عزیزی چرا! اون باید توکل کنه و من کرده‌م! خدا آخر عاقبتمون‌و به‌خیر کنه!

 

 

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.