بی‌چون
چه دانم من دگر چون شد که چون غرق است در بی‌چون...بی‌چون
چه دانم من دگر چون شد که چون غرق است در بی‌چون...فلیتوکل‌المؤمنون...
من در تو ندانم...
وَ تَوَکَّلتُ علی‌الحیّ‌الَذی لا یَموت...
پی‌نوشت: یه جایی خوندم آدمای غمگین مهربون ترند...من غمگین نیستم اما یه عزیزی چرا! اون باید توکل کنه و من کرده‌م! خدا آخر عاقبتمون‌و به‌خیر کنه!